20110107

2 αυγά, τυρί, μπέικον,ντομάτα, πιπεριά


Η Αθήνα μοιάζει με ομελέτα*. Αυτό θα το έχετε σίγουρα παρατηρήσει βλέποντας την από ψηλά, από αεροπλάνο, δορυφόρο, ή απλά ανεβαίνοντας σε ένα από τα βουνά της. Ένα ομοιογενές στρώμα κτισμένου όγκου, πάχους περίπου 6-7 ορόφων, απλώνεται στο Αττικό Λεκανοπέδιο όπως μία ομελέτα στο τηγάνι. Μέσα από την ομελέτα ξεπροβάλλει αγέρωχα ο ιερός βράχος της Ακρόπολης, ο λόφος του Λυκαβηττού και μερικές ακόμα πράσινες λεπτομέρειες. Έτσι η ομελέτα αποκτά εξογκώματα και βαθουλώματα κυρίως εκεί που συναντά την ιστορία και το ανάγλυφο της Αθήνας. Τέλος την συμπληρώνουν οι δρόμοι, οι πλατείες και τα πάρκα, ως ένα δίκτυο δημόσιου χώρου στο βάθος της ομελέτας, εκεί που ακουμπά το τηγάνι.

Τι θα γινόταν όμως αν ξαφνικά, όλα τα layers της Αθήνας, η τοπογραφία της, τα υπόγεια δίκτυα, οι διαφορετικές στάθμες της ιστορίας της, οι δρόμοι ,οι πλατείες της και όλος ο κτιριακός όγκος της Αθήνας συσσωματώνονταν σε ένα ενιαίο τοπίο; Αυτό το τοπίο είναι η κορυφογραμμή της Αθήνας.

Ποιός όμως κατοικεί αυτό το τοπίο, πώς το κατοικεί, τι ποιότητες χώρου το χαρακτηρίζουν και πώς μπορούμε να το ξανακατοικήσουμε;

Ποιά είναι τα στοιχεία που κάνουν αυτό το τοπίο αναγνωρίσιμο, ποιά είναι τα τοπόσημά του και πώς χρησιμοποιούνται στην απεικόνιση της Αθήνας;

*Πες, πού είναι η Αθήνα, Ζήσης Κοτιώνης, Αγρα 2006, σελ 103-104

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου