20110928

Ανίερος Βράχος

χαρακτικό του William Miller





















Πολλά γράφονται τον τελευταίο καιρό για την Αθηναϊκή Ακρόπολη. Εν όψει ΔΝΤ και λοιπόν βαρβάρων, συζητήθηκε ακόμη και το ενδεχόμενο πώλησης του Παρθενώνα και αντικατάστασης του με ομοίωμα σε κλίμακα 1:1. Τέτοιου είδους σενάρια δεν μας φοβίζουν φυσικά, αλλά μας βάζουν σε σκέψεις.


Διαρκείς μετασχηματισμοί μέσα σε μία πολυτάραχη ιστορία. Ο Παρθενώνας εξελίσσεται.

Μάχες, λεηλασίες, πυρκαγιές και σεισμοί άφησαν ανεξίτηλα σημάδια στην επιδερμίδα του. Θρησκείες, καθεστώτα και πολιτικά συστήματα, διαδέχθηκαν το ένα το άλλο, αναδεύοντας τα συντρίμμια του Παρθενώνα και στήνοντάς τα ώστε το σύνολό τους να επικοινωνεί τις ιδέες των πρώτων. Αυτό όμως που έκανε το DNA του Παρθενώνα να φτάσει μέχρι τις μέρες μας, ήταν η δυνατότητα του να προσαρμόζεται στις εκάστοτε συνθήκες, να εκφράζει την κάθε εποχή, αλλά ταυτόχρονα να κυοφορεί τις ιδέες που τον δημιούργησαν.

Η σύγχρονη Ελλάδα επέφερε τον τελευταίο του μετασχηματισμό. Με τη δημιουργία του Νέου Μουσείου Ακρόπολις, ο Παρθενώνας και όλη η σύνθεση της Αθηναϊκής Ακρόπολις μετατρέπεται σε μνημείο του Νεοελληνικού Τουρισμού, πολιτικό επιχείρημα και εν τέλη σε μια κατασκευή της ιστορίας της. Μια προσπάθεια για ανασύσταση ενός στιγμιότυπου της.

Η συγκεκριμένη φάση της σύγχρονης ιστορίας, και μαζί της ένα ολόκληρο οικοδόμημα από ιδανικά, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Έτσι η νέα γενιά καλείται να απαντήσει στο επίμονο ερώτημα. Τι κάνουμε με τον Παρθενώνα; Ποία είναι η θέση μας απέναντι του;

Η πρόταση μας είναι πως η ηγεμονία του αρχαιοελληνικού ιδεώδους πρέπει να λυθεί, υπό το βάρος ενός αβέβαιου μέλλοντος. Σε μια εποχή που ανατρέπει συθέμελα την έννοια της μνημειακότητας, η υλική υπόσταση του Παρθενώνα πρέπει να επαναδιαπραγματευτεί και πιθανότατα να αλλάξει ριζικά.

Η Ακρόπολις τούρτα, όπως προσφέρθηκε σε δείπνο προς τιμήν του βασιλικού ζεύγους Παύλου και Φρειδερίκης. Βρετανική Πρεσβεία, Αθήνα 1949. Αρχείο Μουσείου Μπενάκη. credits_Γιάννης Ades
Ο Παρθενώνας σε 2η χρήση_Βυζαντινή Εκκλησία























Η Ακρόπολις ως Ανάκτορα του Β. Όθωνα. Σχέδιο του K.F. Schinkel

20110912

Emptiness_A Housing Project in Berlin Gleisdreieck



The final presentation of the Emptiness Project, done in TU Berlin_Architektur, during the Summer Semester 2011. 

In the area of Gleisdreieck, Berlin, which is characterized by the U-Bahn Station and a vast emptiness, we proposed a mass-housing complex that contrasts its surroundings. 

Kyvernitis Georgios, Triantafyllidis Theoklitos

Emptiness_B-sides


Batman στο Νέο Κόσμο

Η γοητευτική ιστορία ενός λιλιπούτειου bar στον Νέο Κόσμο, που στόμα με στόμα κέρδισε ένα πολυσυλλεκτικό κοινό. Κι ας παίζει –σχεδόν αποκλειστικά– ελληνικά λαϊκά τραγούδια. Ο DJ και ιδιοκτήτης του Γιώργος Νάσιος μιλάει στον Χρήστο Καρρά.


 
«Το "Batman" είναι τρισυπόστατο όνομα. Καταρχάς, είμαι λάτρης των κόμικς. Έχω μια μεγάλη συλλογή και τα μαζεύω φανατικά. Δεύτερον, είναι αστείο γιατί κοιμάμαι ελάχιστα (τέσσερις-πέντε ώρες μού αρκούν) και, τέλος, δεν έκλεινα ποτέ, ούτε όταν έβγαζε νόμους ο Παπαθεμελής ούτε τίποτα. Εμείς μένουμε ανοιχτοί για να φυλάμε την πόλη». Κάπως έτσι βγήκε το όνομα ενός bar που άνοιξε τον Οκτώβρη του 1989 και ξεκίνησε ως αστείο μεταξύ της παρέας, όπως λες καμιά φορά στους φίλους σου: «Δεν τα παρατάμε όλα, να ανοίξουμε ένα bar;».

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ: αθηνόραμα online

Architect or Zombie?


















His skin has a pale grey hue under these lights.

He is weary but unable to sleep.

His breath smells terrible.

He has Nick Nolte hair.

Today he stood in front of a small disinterested crowd, slowly waving his arms while mumbling.

He is unemotional, showing little concern for the needs of others.

He is in a state of decay; mobile, but technically dead.

He moves slowly; without any visible sense of direction, as if slightly drunk.

He does not know his way around a shopping mall.

He is completely unintelligible, to most people.

He moves towards a goal with a steady and relentless consistency.

He spends most of his time with his own kind.

He has left small pieces of himself behind in each building he’s passed through.

Writen by: Jody Brown_coffeewithanarchitect.com