Ιστορικά το ασπρόμαυρο επιβλήθηκε στα κόμιξ λόγο τεχνολογίας και κόστους. Σήμερα όμως που το χρώμα είναι η αυτονόητη επιλλογή στα περισσότερα έντυπα ευρείας κυκλοφορείας και η διαφορά κόστους με το ασπρόμαυρο είναι μικρή, το ασπρόμαυρο είναι καλλιτεχνική επιλογή.
Από την πάνκ μουσική, σε φτηνά αυτοσχέδια περιοδικά, σε άντεργκραουντ φωτοτυπημένα κόμιξ, το ασπρόμαυρο δημιούργησε την δική του κουλτούρα. Οι περισσότεροι δημιουργοί κόμιξ ξεκίνησαν από μικρά, χαμηλού κόστους έντυπα (φάνζιν). Κάποιοι από αυτούς διατήρησαν την αισθητική αυτών τον εντύπων και στο μετέπειτα έργο τους, εξελίσοντάς το σε μία ολοκληρωμένη εικαστική άποψη.
Όπως και στη φωτογραφία, έτσι και στα κόμιξ, το ασπρόμαυρο χρησιμοποιείται για την ικανότητα του να περιγράφει την πραγματικότητα με μιά αφαίρεση. Μόνο και μόνο η μεταφορά της χρωματικής πληροφορίας του πραγματικού κόσμου στην κλίμακα του γκρί, ή ακόμα πιο δραματικά μόνο σε μαύρο και άσπρο, οδηγεί τον καλλιτέχνη ένα βήμα πιό κοντά στην μεταμόρφωση του κόσμου αυτού σε κάτι νέο. Η αφαίρεση αποτελεί σημαντική επιδίωξη του δημιουργού ιδιέταιρα στα κόμιξ, καθώς μέσω αυτής είναι ευκολότερο να επιτευχθεί η ταύτηση του αναγνώστη με τα πρόσωπα του έργου και άρα η συμμετοχή του στην αφήγηση.
Από την πάνκ μουσική, σε φτηνά αυτοσχέδια περιοδικά, σε άντεργκραουντ φωτοτυπημένα κόμιξ, το ασπρόμαυρο δημιούργησε την δική του κουλτούρα. Οι περισσότεροι δημιουργοί κόμιξ ξεκίνησαν από μικρά, χαμηλού κόστους έντυπα (φάνζιν). Κάποιοι από αυτούς διατήρησαν την αισθητική αυτών τον εντύπων και στο μετέπειτα έργο τους, εξελίσοντάς το σε μία ολοκληρωμένη εικαστική άποψη.
Όπως και στη φωτογραφία, έτσι και στα κόμιξ, το ασπρόμαυρο χρησιμοποιείται για την ικανότητα του να περιγράφει την πραγματικότητα με μιά αφαίρεση. Μόνο και μόνο η μεταφορά της χρωματικής πληροφορίας του πραγματικού κόσμου στην κλίμακα του γκρί, ή ακόμα πιο δραματικά μόνο σε μαύρο και άσπρο, οδηγεί τον καλλιτέχνη ένα βήμα πιό κοντά στην μεταμόρφωση του κόσμου αυτού σε κάτι νέο. Η αφαίρεση αποτελεί σημαντική επιδίωξη του δημιουργού ιδιέταιρα στα κόμιξ, καθώς μέσω αυτής είναι ευκολότερο να επιτευχθεί η ταύτηση του αναγνώστη με τα πρόσωπα του έργου και άρα η συμμετοχή του στην αφήγηση.
 |
| Frank Miller_Sin City |
 |
| Pan Pan_Common Comics |
Ο ίδιος ο χαρακτήρας της Αθήνας έχει ίσως οδηγήσει πολλούς δημιουργούς κόμιξ στο να την αποδώσουν ασπρόμαυρα. Πυκνό μαύρο μελάνι πλάθει τους όγκους της Αθήνας με τρόπο αντίστοιχο προς της σκληρές σκιές που γράφει επάνω της ο Αττικός ήλιος. Ένα πάττερν από zip-a-tone ή μια πιτσιλιά εικονογραφεί το στερεοτυπικό γκρί του τσιμέντου, της ασφάλτου, της σκόνης και του καυσαερίου της. Αδρές γραμμές και τραχύ σκίτσο αποτυπώνουν την ατμόσφαιρα των δρόμων της. Άλλες φορές πάλι με καθαρή γραμμή, στην παράδοση που ξεκίνησε ο Herge, η Αθήνα περιγράφεται πίο ψύχραιμα και με περισσότερη ακρίβεια θυμίζοντας εποχές δόξας.
 |
| Π.Μητσομπόνος_Φίλ Πώτ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου