Kuroshiro_ Η Αθήνα Ασπρόμαυρη Μέρος 2ο

Ταξής_Kuroshiro_Dragons

Χαρακτήρες: 2 αντίπαλοι γκραφιτάδες
Τόπος: Αθήνα-πεδίο Μάχης
Αρχιτεκτονική: ελεύθερες επιφάνειες της πόλης

Ο Ταξής, που δραστηριοποιήται και στο χώρο της street art, αφηγείται σκληρές αλλά ταυτόχρονα λυρικές, μικρές ιστορίες δρόμου, με φανταστικές προεκτάσεις. Χρησιμοποιεί το ασπρόμαυρο(Kuroshiro στα Ιαπωνικά) με τρόπο αντίστοιχο του Frank Miller, δίνοντας ταυτόχρονα περίγραμμα, όγκο, βάθος, σκιά και νόημα χρησιμοποιόντας μόνο μαύρο μελάνι.

Σε αυτή την ιστορία καταγράφει την μάχη ανάμεσα σε δύο γκραφιτάδες και τα πνεύματά τους (2 δράκοι). Πεδίο αυτής της μάχης γίνεται το αστικό τοπίο και οι ελεύθερες επιφάνειες που δημιουργεί. Η ιστορία ξεκινά με ένα δορυφορικό πλάνο της Αθήνας και του πρωταγωνιστή να την ατενίζει από ένα δώμα πολυκατοικίας, ψάχνωντας το κατάληλο σημείο για να γράψει, και τελειώνει δείχνοντας τους δύο δράκους να πολεμούν πάνω από την πόλη, προσπαθώντας να την διεκδηκήσουν.

Η Αθήνα Ασπρόμαυρη

Ιστορικά το ασπρόμαυρο επιβλήθηκε στα κόμιξ λόγο τεχνολογίας και κόστους. Σήμερα όμως που το χρώμα είναι η αυτονόητη επιλλογή στα περισσότερα έντυπα ευρείας κυκλοφορείας και η διαφορά κόστους με το ασπρόμαυρο είναι μικρή, το ασπρόμαυρο είναι καλλιτεχνική επιλογή.

Από την πάνκ μουσική, σε φτηνά αυτοσχέδια περιοδικά, σε άντεργκραουντ φωτοτυπημένα κόμιξ, το ασπρόμαυρο δημιούργησε την δική του κουλτούρα. Οι περισσότεροι δημιουργοί κόμιξ ξεκίνησαν από μικρά, χαμηλού κόστους έντυπα (φάνζιν). Κάποιοι από αυτούς διατήρησαν την αισθητική αυτών τον εντύπων και στο μετέπειτα έργο τους, εξελίσοντάς το σε μία ολοκληρωμένη εικαστική άποψη.

Όπως και στη φωτογραφία, έτσι και στα κόμιξ, το ασπρόμαυρο χρησιμοποιείται για την ικανότητα του να περιγράφει την πραγματικότητα με μιά αφαίρεση. Μόνο και μόνο η μεταφορά της χρωματικής πληροφορίας του πραγματικού κόσμου στην κλίμακα του γκρί, ή ακόμα πιο δραματικά μόνο σε μαύρο και άσπρο, οδηγεί τον καλλιτέχνη ένα βήμα πιό κοντά στην μεταμόρφωση του κόσμου αυτού σε κάτι νέο. Η αφαίρεση αποτελεί σημαντική επιδίωξη του δημιουργού ιδιέταιρα στα κόμιξ, καθώς μέσω αυτής είναι ευκολότερο να επιτευχθεί η ταύτηση του αναγνώστη με τα πρόσωπα του έργου και άρα η συμμετοχή του στην αφήγηση.

Frank Miller_Sin City

Pan Pan_Common Comics

Ο ίδιος ο χαρακτήρας της Αθήνας έχει ίσως οδηγήσει πολλούς δημιουργούς κόμιξ στο να την αποδώσουν ασπρόμαυρα. Πυκνό μαύρο μελάνι πλάθει τους όγκους της Αθήνας με τρόπο αντίστοιχο προς της σκληρές σκιές που γράφει επάνω της ο Αττικός ήλιος. Ένα πάττερν από zip-a-tone ή μια πιτσιλιά εικονογραφεί το στερεοτυπικό γκρί του τσιμέντου, της ασφάλτου, της σκόνης και του καυσαερίου της. Αδρές γραμμές και τραχύ σκίτσο αποτυπώνουν την ατμόσφαιρα των δρόμων της. Άλλες φορές πάλι με καθαρή γραμμή, στην παράδοση που ξεκίνησε ο Herge, η Αθήνα περιγράφεται πίο ψύχραιμα και με περισσότερη ακρίβεια θυμίζοντας εποχές δόξας.

Π.Μητσομπόνος_Φίλ Πώτ

Photoshop Tutorial No1_ Russian (De)Constructivism

Proxxon Thermocut_Πιάσε ένα Λα

και για τους άσχετους...  thermocut.pdf

Το πουλί στο σύρμα

Αρκάς_ Χαμηλές Πτήσεις

Αν Πετάξει το Πουλί...




Πρωταγωνιστές: 2 σπουργίτια, πατέρας και γιός
Τόπος: Αθήνα από Ψηλά
Αρχιτεκτονική: Κορυφογραμμή

Ο Αρκάς, στο γνωστό αυτό κόμικ του, επιχειρεί να αποδώσει την εικόνα της Αθήνας μέσα από τα μάτια δύο σπουργιτιών. Έτσι οι πρωταγωνιστές κατοικούν την Αθήνα από πάνω προς τα κάτω. Χρησιμοποιούν ανεξερεύνητα από τους κατοίκους της Αθήνας (ανθρώπους) σημεία της κορυφογραμμής της. Ζούν τα πάθη τους πάνω σε στήλους της ΔΕΗ, καλώδια, κεραίες TV, σταματημένες οικοδομές, δώματα πολυκατοικιών και κυκλοφοριακές πινακίδες. Όσο για το πράσινο της Αθήνας, αυτό υπονοείται μέσα από την απουσία του.

Με πρόφαση να τοποθετήσει τους ήρωές του σε ένα ήρεμο από ανθρώπους περιβάλλον, ο Αρκάς μας ταξιδεύει σε αχαρτογράφητα τοπία της Αθήνας, στη στάθμη που βρίσκεται πιό κοντά στον ουρανό.

Δρώμενο στην Πλατεία Συντάγματος 04.12.10

Πλατφόρμα Δράσεων στην Πλατεία Συντάγματος

Μία πρόταση για την κορύφωση του φοιτητικού κινήματος.

_Ανοικτές Σχολές. Σε συνεργασία με τους καθηγητές, τα συμβατικά μαθήματα αναβάλλονται και τα μαθήματα αλλάζουν περιεχόμενο και προσανατολισμό. Πλέον χάνουν τον ακαδημαικό τους χαρακτήρα και γίνονται πιό εξώστροφα, ενώ η γνώση που παράγεται απευθύνεται άμεσα στην κοινωνία, παραδίδεται σε αυτή αλλά και υλοποιείται από τους ίδιους τους φοιτητές.

_Συγκέντρωση των καταλήψεων των σχολών σε μία και μοναδική εστία, την Πλατεία Συντάγματος, η οποία γίνεται πλέον πλατφόρμα κάθε δράσης και βρίσκεται στο κέντρο της πόλης αλλά και σε θέση μάχης απέναντι στη Βουλή.

_Κατάληψη-Κατασκήνωση Αορίστου Χρόνου στην Πλατεία Συντάγματος με σκοπό τη σταδιακή συγκέντρωση περισσοτέρων κοινωνικών ομάδων με τα αιτήματά τους και τον από κοινού σχεδιασμού μιάς ριζικά διαφορετικής κοινωνίας.

_Συγκεκριμένα, Φοιτητές Αρχιτεκτονικής αλλά και επαγκελματίες Αρχιτέκτονες καλούνται να συμμετέχουν σε δράσεις μέσα στην πόλη αλλά και να σχεδιάσουν και να παρέμβουν στην πόλη τους.

λινκσ:

http://www.t12online.com/node/1357

http://www.arch.ntua.gr/forum/index.php?topic=1287.0

http://www.facebook.com/event.php?eid=180590351953731

Από τη Gotham City στην Athens City

Ακόμα και οι σούπερ-ήρωες δεν μπορούν να ξεφύγουν από την επιρροή της πόλης. Έτσι μία πόλη, μία γειτονιά η ένα κτήριο γίνονται συχνά μέρος της ταυτότητας και των υπερδυνάμεων κάθε σούπερ-ήρωα.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Μπάτμαν και την Γκόθαμ Σίτυ, μία από τις πιό καλοσχεδιασμένες πόλεις των κόμιξ...

Καρέ από το Batman, Year One των Miller/Mazzucchelli

Ο Μπάτμαν δεν θα μπορούσε να είναι ο Μπάτμαν χωρίς τα σκοτεινά σοκάκια και την ανήσυχη κορυφογραμμή της Γκόθαμ Σίτυ, με τον ίδιο τρόπο που η Γκόθαμ δεν θα μπορούσε να έχει κάποιον άλλο για προστάτη.

"[όσων αφορά την ατμόσφαιρα] ...η Γκόθαμ Σίτυ είναι το Μανχάτταν κάτω από την 14η λεωφόρο, 11 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, την πιο κρύα νύχτα του Νοέμβρη."

Dennis O'Neil, Batman writer and editor 

Σχέδιο της Γκόθαμ Σίτυ από τον Anton Furst

Η Γκόθαμ αποδόθηκε αριστουργηματικά και στον κινηματογράφο. Με την ταινία Batman(1989), σε σκηνοθεσία του Tim Burton και σκηνικά/ καλλιτεχνική διεύθυνση του Anton Furst, ο μύθος της σκοτεινής μητρόπολης παίρνει σάρκα και οστά. Ο ίδιος ο Furst γράφει:

Ο Anton Furst στην κατασκευή της μακέτας 

για τα γυρίσματα του Μπάτμαν

"[η σκόπιμη ανάμειξη διαφωνούντων αρχιτεκτονικών στυλ] κάνουν την Γκόθαμ την πιο άσχημη και ζοφερή μητρόπολη που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς.[...] Έχουμε φανταστεί πως θα μπορούσε να γίνει η πόλη της Νέας Υόρκης, ελλείψει κεντρικού σχεδιασμού. Μια πόλη υποταγμένη στο έγκλημα, με μια πανδαισία αρχιτεκτονικών μορφών. Ένα δοκίμιο στην ασχήμια."

Ακόμα και ο Μπάτμαν δεν ξεφεύγει από τις παγίδες της (προ)αστικοποίησης. Ενώ ο χώρος εργασίας του (ένστολη καταπολέμηση του εγκλήματος) βρίσκεται στο κέντρο, η κατοικία-ορμητήριο του βρίσκεται στα προάστια της Γκόθαμ. Γιαυτό το λόγο αναγκάζεται να χρησιμοποιεί ευφάνταστα οχήματα-γκάτζετ (μπατμομπίλ, μπατπλείν, μπατμπόουτ κτλ) για να μετακινείται.

 

  

 

 

Υπάρχουν περιπτώσεις βέβαια, όπως η αμφιλεγόμενη σειρά των '60s, που ο Μπάτμαν αφαιρείται από το συνηθισμένο του σκηνικό με σκοπό να τονιστεί η Pop πλευρά του!

Αυτό που μένει να εξερευνήσουμε είναι το πώς η Αθήνα δημιουργεί τους "ήρωές" της και πώς αυτοί με τη σειρά τους πλάθουν την εικόνα της...