Το 'απαγορευμένο' μου της ΕΡΤ: Το spot της Μπιενάλε που δεν θα δούμε ποτέ

Μιντιακό τρίκ, ή στυγνή λογοκρισία;

"Εμπνεόμενος από το κεντρικό θέμα της 3ης Μπιενάλε της Αθήνας, "Μονόδρομος", ο Γιώργος Ζώης, σκηνοθέτης του πολυβραβευμένου "Casus Belli", κατάφερε με έξι κάδρα συνολικής διάρκειας 25 δευτερολέπτων να αναστατώσει το νομικό τμήμα και τη διοίκηση της ΕΡΤ και τελικά να "κοπεί" από τις συχνότητες της κρατικής τηλεόρασης." Του Γιάννη Δηράκη, sevenart.gr

F*ck Mobility, Hail Acropolis_Zombie Safe House 2011 Competition Entry

English text
It is not just a defensive position tested thousand times. It is a monument, a miracle of world architecture and a living symbol of human civilization and history. Athens Acropolis.

Much that once was, is lost, for none now leave to remember it and some things that should not have been forgotten were lost.

Humans were living in the misery and poverty of the financial crisis and used to argue all the time for different aspects of life. Greece was a burden for the European Union. Some of European countries were responsible for that, in a way, but now they want Greece out. All of a sudden, a virus bursted out in Greece by infected imported vegetables. Many say that it was not an accident. One by one, all the people in Athens became zombies. It was in this moment when all hope had fainted. But there were some who resisted. The few who managed to survive, gathered to Athens Acropolis, the only secure high ground, in order to make a stronghold and organize their resistance. The topography of the place, the magnificent view on the city of Athens, the source of water and the secret underground passages, made Acropolis the best and only choice. In this place the Greek spirit will be reborn. The magnetic fields that exist from ancient times in this territory and Goddess Athena's grace, will protect them.

The last prophecy from the Oracle of Delphi was that sometime Greeks will confront a great danger that nobody has experienced before and concrete walls will save them. There were few who believed that the prophecies would be fulfilled and fortified Acropolis with concrete bunkers.

The acropolis was fortified in three lines of defense, the outer line of defense, the main line and the line of last defense. Parthenon converted into houses and the temple's interior is, in case of zombies, the place where the last act of humanity will happen. A secret crypt that leads to an underground passage, will be used for escape. According to the plan, after the great escape, the demolition of the temple with explosives, will send those bastards back to where they came from.

There are 13 houses in each side of Parthenon, that can host 120 people. A further 300 people can stay in the surrounding buildings. Ancient stones, marbles and other spolia can be used for temporary houses. Renewable sources of power are in use, such us air and solar energy. Fresh water can be obtained by the natural spring, which is fortified and well secured. Waste and dead bodies will be piled in the south of the hill. In an event of zombie contamination, all survivors of Athens can approach Acropolis through the Propylaia. All further survivors will have to pass through an identification process and medical examination. All survivors can stay here forever and enjoy their accommodation in this bright monument, with endlessly renewable supplies from local agriculture and animal farming. Heavy battery will push away the largest amount of intruders and melee combat, with Greek swords and shields, the rest of them.

here you can find the original archipunks' board sent to the online competition zombie safe house 2011. Thumbs up!

Ελληνικό Κείμενο
Δεν είναι απλά μια αμυντική θέση δοκιμασμένη εκατοντάδες φορές. Είναι ένα μνημείο, ένα από τα θαύματα της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής και ένα ζωντανό σύμβολο του ανθρώπινου πολιτισμού και της ιστορίας. Η Ακρόπολη των Αθηνών.

Οι άνθρωποι ζούσαν στη μιζέρια, στη φτώχεια της οικονομικής κρίσης, χαμένοι στις διαφωνίες τους. Η Ελλάδα ήταν πλέον βάρος για την Ευρώπη, ένα βάρος που εκείνη είχε δημιουργήσει αλλά τώρα δε μπορούσε να ελέγξει. Ένας ιός ξέσπασε ξαφνικά στην Ελλάδα από κάποια εισαγόμενα προϊόντα και μεταμόρφωσε όλους τους ανθρώπους σε ζωντανούς νεκρούς. Όλη η Αθήνα γέμισε ζόμπι. Οι λιγοστοί που έμειναν κατέφυγαν στην ακρόπολη, στο μόνο ύψωμα που θα μπορούσαν να αντισταθούν. Η τοπογραφία με την καλή οχύρωση, η θέα που είχε, οι πηγές που παρείχαν νερό και τα μυστικά υπόγεια περάσματα που σε έβγαζαν σε κάθε γωνιά της πόλης έδιναν στους επιζώντες περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης. Από εκεί θα ξαναγεννηθεί το ελληνικό πνεύμα και ο πολιτισμός. Τα μαγνητικά πεδία και η χάρη της Αθηνάς, θεάς του πολέμου και της σοφίας, θα προστάτευαν τους υπερασπιστές της. Ο τελευταίος χρησμός από το μαντείο των Δελφών ήταν πως κάποτε θα εμφανιστεί ένας μεγάλος κίνδυνος που κανείς δεν θα έχει ξαναζήσει και τα μπετονένια τείχη θα σώσουν τους Έλληνες. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που πίστευαν πως θα εκπληρωθεί ο χρησμός και οχύρωσαν την ακρόπολη με τσιμέντο.

Η ακρόπολη οχυρώθηκε σε τρεις γραμμές άμυνας. Πρώτη είναι η εξωτερική γραμμή άμυνας που συμπίπτει με το αρχαίο τείχος και έχει κύρια είσοδο τα Προπύλαια και μια δεύτερη, κρυφή, είσοδο. Εντός των τειχών υπάρχει μεγάλη έκταση για καλλιέργειες και κτηνοτροφία και εγκαθιστώνται ηλιακά πανέλα και ανεμογεννήτριες. Ένα νέο άγαλμα-mecha της Αθηνάς κτίζεται ως αφιέρωμα προς αυτή, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί ισχυρό όπλο για τους αμυνόμενους. Η κύρια γραμμή άμυνας είναι οι οχυρώσεις εντός του περιγράμματος της ακρόπολης, ενώ η τελική γραμμή άμυνας είναι ο ίδιος ο Παρθενώνας. Το μνημείο μετατρέπεται σε οργανωμένο συγκρότημα κατοικιών. Στο πτερόν του προστίθονται 13 κατοικίες ανά πλευρά, ενώ στην πρόσοψη περιστρεφόμενο αμυντικό κανόνι. Προστίθεται επίσης συμπαγής δίριχτη πλάκα οροφής πάχους 2,5 μέτρων. Οι προσθήκες είναι όλες μπετονένιες και ανακτούν το αρχικό περίγραμμα του ναού. Στο εσωτερικό του δημιουργείται σφραγισμένο καταφύγιο τύπου bunker που αποτελεί, σε περίπτωση επίθεσης, τον χώρο που θα δοθεί η τελική μάχη. Μια μυστική κρύπτη στο άβατον του ναού, οδηγεί στο υπόγειο πέρασμα διαφυγής. Σύμφωνα με το σχέδιο, ακολουθεί η ανατίναξη του ναού και ο αποδεκατισμός των επιτιθέμενων ζόμπι.

“...έπεσε μία βόμβα... και πέθαναν όλοι...” , φινάλε από την ταινία Ninja Action Gore

δείτε εδώ την πινακίδα της λύσης που στάλθηκε από τους archipunks στο διαγωνισμό zombie safe house 2011. Thumbs up!

soundtrack:
Parthenon, by Minos Matsas
Antimatter, by Iannis Xenakis

filmography:
Night of the Living Dead (1968), by George A. Romero
Evil in the time of Heroes (2009), by Yorgos Noussias

zombie safe house competition

Freedom Fries* and Zombies

Μπορεί τα ζόμπι να είναι ο σύγχρονος εχθρός της μνημειακότητας; Το γεγονός ότι η ανθρωπότητα απειλείται από μια ορδή μεταλλαγμένων πτωμάτων, δικαιολογεί και την αντίστοιχη μετάλλαξη, ή και καταστροφή, σημαντικών μνημείων; Ή είναι αυτό ένα απωθημένο των νέων αρχιτεκτόνων που εκφράζεται σε ανύποπτες στιγμές;

Η ερευνητική ομάδα των archipunks εντόπισε μέσα στις προτάσεις του διαγωνισμού zombie safe house αρκετές προτάσεις που μοιράζονται αυτή την προβληματική, μεταξύ αυτών και η δική μας. Από αυτές ξεχωρίσαμε 2, τόσο για τον εφευρετικό σχεδιασμό τους, όσο και για την κοσμική σύμπτωση της συνύπαρξής τους στον ίδιο διαγωνισμό.

Οι δύο αυτές λύσεις δεν είναι άλλες από τις προτάσεις επανάχρησης του αγάλματος της Ελευθερίας (αρ: z1291) και του πύργου του Αίφφελ (z1573) αντίστοιχα. Θυμίζουμε στους αδαής ότι ο Αλέξανδρος Γουστάβος Αίφφελ είναι ο σχεδιαστής του Παριζιάνικου Φετίχ, αλλά και ο δημιουργός του μεταλλικού σκελετού που κρύβεται κάτω από τη φούστα της Ελευθερίας. Η ιδέα του ότι και τα δύο αυτά εικονικά έργα του θα μετασκευαστούν σε οχυρά απέναντι στα ζόμπι, είναι αρκετά πιθανόν να ξεσηκώσει και τον ίδιο τον Αίφφελ από τον τάφο του! Στην περίπτωση αυτή θα είχαμε ένα ζόμπι με εξαιρετική γνώση οικοδομικής...

Αυτή η πολιτική πράξη του κατά φαντασίαν βιασμού των μνημείων-σουβενίρ κρύβει και μια κίνηση καθαρά αρχιτεκτονική. Το ότι δίνεται χρήση σε κατασκευές που αποτελούν νεκρά τουριστικά τοπόσημα, αποκομμένα από τη ζωή της πόλης. Μήπως αυτή είναι η αρχή μιάς ζόμπι αρχιτεκτονικής;




*Ο τίτλος αναφέρεται στον πολιτικό ευφημισμό, κατά τον οποίο οι French Fries άλλαξαν όνομα από κάποιους αμερικάνους ως αντίποινα, όταν η Γαλλία τάθηκε κατά της επίθεσης στο Ιράκ.

Η Κιβωτός του Brink

containers+Noahs Ark+global warming+sustainable architecture+design anarchy+floating urbanism+parkour+DIY interventions=BRINK

THE ISLAND*

Built in the near-future as part of a contemporary green vision, the Ark was a model for sustainable living. The massive man-made floating city became a home to the scientists and thinkers focused on making the vision a reality, while its wealthy patrons built a recreational paradise.

But soon the threat of a global environmental crisis became real: glaciers melted, sea levels rose, and the very survival of humanity was threatened. Thousands from around the globe fled to the Ark as a last hope. Refugees clung to survival however they could, while the original founders and their descendants struggled to maintain the island.

Now, the Ark has lost contact with what remained of the mainland and exists in total isolation. As the Ark's supposedly renewable resources dwindle, the balance of power threatens to unravel and throw competing social factions into a horrific conflict.

With tensions growing, Security and Resistance forces are locked in a heated battle for control of the Ark.

*taken from the official site: http://www.brinkthegame.com/ark/island/

see also: CGSociety , SG Artview

Gorilla Gardening

Miriam Tamayo, "Aleseya", Santiago, Chile

Μια πειραματική πλατφόρμα
για την κριτική του αστικού
πρασίνου με όπλο την
εικαστική έκφραση.

Πως έμαθα να μην ανησυχώ και αγάπησα τη βόμβα

You can't fight in here, this is the War Room!

Μέρος Α_Από τον Dr Strangelove στον Αρκά

   Με βάση τη νουβέλα «Κόκκινος Συναγερμός» και το ταλέντο του Πήτερ Σέλλερς, ο Στάνλεϋ Κιούμπρικ κτίζει το 1964 την ταινία «Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb».  Αναδεικνύοντας τα χιουμοριστικά στοιχεία ενός σεναρίου που βασίζεται στην ολική καταστροφή, ο σκηνοθέτης δημιουργεί κωμικοτραγικές καταστάσεις και ασκεί κριτική στον μιλιταρισμό,  την πολιτική και την ηθική σε ένα ψυχροπολεμικό πλαίσιο. Η παράνοια ενός στρατηγού, ο υπερβολικός ζήλος ενός πιλότου και μια μηχανή υπέρτατης καταστροφής θα οδηγήσουν κλιμακωτά (spoiler) σε ένα επικό φινάλε με απανωτές πυρηνικές εκρήξεις. Λίγο πριν την καταστροφή, ο επιστημονικός σύμβουλος των Αμερικάνων θα προτείνει, ως λύση για την επιβίωση του ανθρωπίνου είδους, την κατασκευή υπόγειων Vaults. Μέσα σε αυτά ένα δείγμα της ανθρωπότητας, επιλεγμένο με ύποπτα κριτήρια και αναλογία ανδρών-γυναικών 1-10(!),  θα πρέπει να επιβιώσει για τουλάχιστον 100 χρόνια, προστατευμένο από τη ραδιενέργεια. 

Εικονογράφηση των Vaults από χάρτη του Fallout.

   Κάπως έτσι, και από εκεί που μας άφησε ο Κιούμπρικ, ξεκινά το σενάριο του βιντεογκέιμ Fallout. Ο κεντρικός ήρωας βλέπει, για πρώτη φορά στη ζωή του, το φως του ήλιου καθώς βγαίνει από την υπόγεια κιβωτό προς αναζήτηση αποθεμάτων νερού για την κοινότητα. Βγαίνοντας από ένα προστατευμένο περιβάλλον θα έρθει αντιμέτωπος με την κόλαση της επιφάνειας. Αίμα, Βία, διαμελισμοί, Τρανσέξουαλ μεταλλαγμένοι, γιγάντιες κατσαρίδες και σατανικά Ρομπότ θα ακολουθήσουν.

   Έξω από τον επιμελώς σχεδιασμένο χώρο των Vaults, με τα μοντερνιστικά πρότυπα του Minimun Existence και τους τόνους μπετόν, η σκληρή πραγματικότητα του κόσμου που απέμεινε από την καταστροφή βασίζεται στην αναρχία και τον αυτοσχεδιασμό. Άνθρωποι συνυπάρχουν με μεταλλαγμένους και είτε δομούν νέους οικισμούς με βάση πρωτόγονες και αρχετυπικές δομές, είτε καταλαμβάνουν ερείπια πόλεων και τις αναδομούν με επαναχρήσεις και «μεταλλάξεις» σε υπάρχοντα κελύφη. Στη διάρκεια του παιχνιδιού το γκροτέσκο και το αυτοσχέδιο γίνεται επικίνδυνα θελκτικό. 

Το εσωτερικό της Vault 13 με τα high-tech δωματιάκια-κατοικίες.

Η Junktown, τυπικό δείγμα αυτοσχέδιας πόλης στον κόσμο του Fallout.

   Στο ίδιο μετά-αποκαλυπτικό τοπίο τοποθετεί τους δύο ήρωές του και ο Αρκάς στο κόμικ «Μετά την Καταστροφή».  Ένας εκφυλισμένος διανοούμενος και ένας κυνικός αμόρφωτος προσπαθούν να επιβιώσουν και μέσα από το παράδοξο της συνήπαρξής τους πηγάζει το γνωστό καυστικό χιούμορ του Αρκά.  Αυτό που μας ενδιαφέρει στο έργο αυτό είναι η ολοκληρωμένη εικόνα του Ελληνικού αστικού τοπίου που δομείται πάνω σε ένα σενάριο καταστροφής.  Σε αυτό το τοπίο με τις γκρεμισμένες πολυκατοικίες, τα αναποδογυρισμένα αμάξια και τα ακατάληπτα σύνολα οικοδομικών υλικών θα επιχειρήσουμε να ταξιδέψουμε…

Μέρος Β_Μετά-αποκαλυπτική Αθήνα

   Ο Ψυχρός Πόλεμος έχει τελειώσει, οι πυρηνικές κεφαλές σκονίζονται σε κάποιο ράφι, τα Bunkers του Βερολίνου είναι τουριστικό αξιοθέατο και οι αφίσες με οδηγίες σε περίπτωση ατομικής βόμβας είναι γραφιστικό βίνταζ.

   Ή μήπως όχι; Η πρόσφατη καταστροφή της Φουκουσίμα μας υπενθύμισε πως η ραδιενέργεια δεν αποτελεί απαραίτητα προϊόν πολέμου ή βομβαρδισμού. Μια αλυσιδωτή αντίδραση που ξεκίνησε με σεισμό και τσουνάμι κατέληξε σε πυρηνική καταστροφή.  Έτσι, στην άλλη πλευρά του πλανήτη, η Γαλλία, με τεράστια ποσά ενέργειας της να παράγονται σε ατομικούς αντιδραστήρες, αναγκάστηκε να αυξήσει τα μέτρα ασφαλείας και κάτοικοι πολλών ευρωπαϊκών χωρών να διαδηλώσουν ενάντια στην ατομική ενέργεια.
    Αυτός ο φόβος για την καταστροφή δεν ευδοκιμεί τυχαία στα αστικά περιβάλλοντα. Μητροπολιτικά σύνολα, με μεγάλες πυκνώσεις πληθυσμού και εύθραυστες δομές, είναι τα πιο ευάλωτα σε τέτοιου είδους καταστροφές. Το Τόκυο μπορεί να είναι οργανωμένο απέναντι στο σεισμό, όπως η Νέα Υόρκη στην τρομοκρατία, αλλά αυτό που πρώτα απ’όλα μας έχουν διδάξει οι φυσικές καταστροφές είναι ότι χτυπούν όταν και όπου δεν τις περιμένουμε.

Το εργοστάσιο της Ρικομέξ, μετά το σεισμό του '99

   Ας θυμηθούμε το σεισμό το Σεπτέμβριο του 1999 στην Αθήνα. Ο καθένας μας μπορεί να θυμάται τι ακριβώς έκανε την ώρα του σεισμού και λιγότεροι  το θάνατο 143 ανθρώπων, τον τραυματισμό χιλιάδων και τις ανυπολόγιστες καταστροφές στο δομημένο περιβάλλον. Μαζί με αυτόν φυσικές καταστροφές όπως πλημύρες και καταιγίδες και άλλες, όχι και τόσο φυσικές, όπως οι συνηθισμένες καλοκαιρινές και προεκλογικές πυρκαγιές.

   Ας μεταφερθούμε τώρα στο Σεπτέμβριο του 2012, 13 χρόνια μετά, πάλι στην Αθήνα και ας υποθέσουμε ότι γίνεται ένας αντίστοιχου μεγέθους σεισμός.  Αν σε αυτό το σενάριο προσθέσουμε τις εξής παραμέτρους: την παλαιότητα του μεγαλύτερου μέρους των κτιρίων (βλ. πολυκατοικίες του ’60-‘70), την οικονομική κρίση, τον αντιδραστήρα του Δημόκριτου(;), την αποδεδειγμένη ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού και το ενδεχόμενο ενός ακόμη πιο εξαγριωμένου Εγκέλαδου, τότε έχουμε ένα 100% Αθηναϊκό κοκτέιλ καταστροφής!

   Αυτό το σενάριο, αν και έχει μια προφανή διάσταση Λιακοπουλεϊσμού, παραμένει στα όρια του ρεαλιστικού. Επιπλέον, όσο θα είχε να προσφέρει στα μίντια τηλεθέαση, άλλο τόσο έχει να προσφέρει στην συζήτηση περί αρχιτεκτονικής και το σχεδιασμό σε εποχές κρίσης. Είτε αυτό λέγεται Emergency Housing, νέοι αντισεισμικοί κανονισμοί, αναστυλώσεις, είτε ένα όραμα για μια νέα κοινωνία, και κατ’επέκτασην αρχιτεκτονική, για την εποχή «μετά την καταστροφή».

Zombie Safe Parthenon_B-sides

Επανάχρηση. Μνημείο. Ιστορία. Πτώμα. Ζόμπι.

Ποιά είναι η πιό κυριολεκτική αναλογία ανάμεσα στα ζόμπι και την αρχιτεκτονική; Ποιό είναι το κτίριο ζόμπι;

Ας φανταστούμε τον Παρθενώνα ως ένα οργανισμό, ο οποίος αργοπεθαίνει μαζί με τις ιδέες που τον δημιούργησαν. Μια ανόμαλη αρχιτεκτονική ιδέα τον προσβάλει και τον μετατρέπει σε ζόμπι. Η ιδέα αυτή παίρνει σάρκα και οστά, τον διαφθείρει, τον αποσυνθέτει. Ένας παρασιτικός οργανισμός που τρώει τον Παρθενώνα από μέσα προς τα έξω και τον καθιστά έτοιμο να επανακτηθεί και να κατοικηθεί, υπό νέες συνθήκες. Ο οργανισμός αυτός δεν είναι ακριβώς κτίριο. Κινείται, αναπτύσεται, αναπνέει, ίσως και αναπαράγεται... Η εξωτερική του επιδερμίδα είναι τραχυά και σκληρή. Οι εσωτερικοί του χώροι πάλονται με έναν υπόκωφο ρυθμό, καθώς το κτίριο αναπνέει. Τα τοιχώματα του είναι ζεστά και υγρά. Οι είσοδοι του ανοιγοκλείνουν, προστατεύοντας τους κατοίκους του. Τα σκισήματα που του δημιουργούν οι αδέξιοι άνθρωποι, σύντομα κλείνουν αφίνοντας μαλακές ουλές...

είναι ζωντανό... 

Archipunks are on the move!

scan to see archipunks mobile